Rokenrol bend „Smak“ priredio je koncert 6. maja 2022. godine, na Dan grada, odnosno na Đurđevdan koji je inače gradska slava Kragujevca. Nastup se simbolično zbio na pedesetogodišnjicu od datuma formiranja muzičke grupe Smak, upravo u pomenutom gradu u Šumadiji.
Uvertirom šestominutnog vatrometa u čast Dana grada Kragujevca, a na oduševljenje mnogobrojnih posetilaca koji su nestrpljivo čekali da se članovi benda pojave na binu, koncert je počeo oko 21:20h, sa malim zakašnjenjem u odnosu na predviđeno i najavljeno vreme za početak koncerta u 21:00h. Nezvanični podaci o broju prisutnih kreću se od 30.000 do 40.000 ljudi koji su u Kragujevcu te noći na Đurđevdan došli ispred Skupštine grada.
Radomir Mihailović Točak je u intervjuu za RTS, nekoliko dana pre datuma održavanja koncerta, istakao da povod ovog nastupa nije obeležavanje pedesetogodišnjice i da nije reč o oproštajnom koncertu grupe Smak, ali i da još uvek članovi benda nemaju plan za dalji rad ovog muzičkog sastava. Prisutni na koncertu imali su prilike da čuju da je nastup posvećen kao svojevrsni omaž preminulom pevaču grupe, Borisu Aranđeloviću.
Ljubitelji Smaka su sa zebnjom čekali vest da muzičari ovog benda održe koncert nakon 20. juna 2015. godine kada je organizovan poslednji muzički spektakl Smaka na beogradskom Ušću, a u sastavu sa Borisom Aranđelovićem. Nedugo nakon “Ušća”, Boris je preminuo, 27. avgusta 2015. godine. Početkom tekuće, 2022. godine objavljena je vest u medijima širom Srbije da će Smak nakon sedam godina čekanja, opet napraviti koncert i to u gradu gde su nastali pre 50 ili 51. godinu, u Kragujevcu. Nakon viđenog muzičko-scenskog nastupa, može se reći, vredelo je čekanja!
Jedan po jedan, na binu su se peli rokenrol muzičari, članovi benda Smak, pozdravljeni gromoglasni aplauzom, ovacijama i sveopštim zadovoljstvom prisutnih. Kompozicija “Biska 2” bila je zvanični početak đurđevdanskog koncerta. Nakon toga, bez velikih reči, reklo bi se u njegovom fazonu, Točak je najavio mladog Jovana Pantića, novog pevača grupe Smak, koji je te večeri, čistog subjektivnog mišljenja, prevazišao sva očekivanja, i prisutnih i onih upućenijih u rokenrol stvaralaštvo. Zagrmeo je Pantić “Šumadijski bluz”, a sa njim i hiljade prisutnih u publici, iako se nije primetilo, Jovan je verovatno bio pod pritiskom, jer je najavljen kao čovek koji je na koncertu bio “u ulozi Borisa”. Kako je koncert odmicao, a uz podršku kolege Dejana Najdanovića Najde, Pantić je osetio da je na svom terenu i da ne juri bodove, na njegovom ozarenom licu, tokom celog koncerta moglo se primetiti oduševljenje, radost i ljubav. Zadovoljstvo i lakoća kojom Pantić izvodi poznate kompozicije i pesme bile su i više od primetnog. U publici se dosta govorilo o njemu, jer glasom podseća na Aranđelovića i ne samo da podseća glasom, nego je na koncertu došao odeven u sličnom stilu kao što je Boris izlazio pred mase ljudi, gde god da je Smak svirao.
Jovan Pantić, momak rođen 1995. godine u Valjevu član je rokenrol sasatava “Mračni mol – Tribute to Smak”. Ovaj sastav, kao što i ime govori u svom repertoaru praktikuje pesme Smaka. Pored Jovana, članovi ovog benda koji obrađuje, a samim tim i baštini ljubav prema Smaku su i braća Aleksandar i Momčilo Petrović, Aleksandar Grujić, Aleksa Parezanović, a nekada je član sastava bio i nedavno preminuli Marko Marinković Mapaš.
Smakov koncert bio je, moglo bi se kazati, praznik za dušu, svih koji su prisustvovali, jer je repertoar bio po meri publike, ali i muzičara. Od najprepoznatljivijih pesama, kao što su “Daire”, “Profesor”, “Crna dama”, “Satelit” “Alo” do poznatih Točkovih “solaža” u kompozicijama “Ulazak u harem” i “Zajdi, zajdi”, ali i prodornog Najdinog glasa u pesmama “Cigansko srce” i “Južni voz”. Nezaobilazne pesme bile su i “Blues u parku”, “Plava pesma”, “Zašto ne volim sneg” ali i “Ogledalo”, kada se u momentu početka izvođenja ove numere na videobimu pojavio Boris Aranđelović. Moglo bi se reći da nas nije ni napuštao, već da je, ne samo na ovom koncertu, često prisutan i u domovima svih ljubitelja muzike koju Točak, Zoran Milanović i Kepa (stariji i mlađi i mlađi) stvaraju ili reporodukuju sa svima koji zdušno podržavaju ovaj šumadijski rokenrol sastav.
Fenomen, nazvan po predstavi koja nije doživela premijerno izvođenje, (Smak), teško je verbalizovati. Lakše je emocijama. Mada, može se reći da je Smak jedinstven i neprevaziđen u svakom smislu tih reči. Tokom karijere, uprkos trendovima nisu podlegli snishodljivosti prema ukusu publike, a mnogim bendovima u SFRJ, ali i danas, zadali su “Domaći zadatak”, koji po svoj prilici neće rešiti, jer je taj uradak iliti zadaća jednačina sa mnogo nepoznatih.
Baš kao što je i sam Točak rekao “Nema početka i nema kraja, što se Smaka tiče!”
